سخت ترین دوراهی

دوراهی بین فراموش کردن و انتظار است

گاهی فراموش میکنی و بعد میفهمی باید منتظر میماندی...

و گاهی آنقدر منتظر میمانی که میفهمی زودتراز این ها باید فراموش میکردی...

اسمش را میگذاریم: دوست مجازی

اما آنسو

یک آدم حقیقی نشسته

خصوصیاتش را که نمیتواند مخفی کند

وقتی دلتنگی ها و آشفتگی هایش را مینویسد

وقت میگذارد برایمان

وقت میگذاریم برایش

نگرانش میشویم!

دلتنگش میشویم...

وقتی در صحبت هایمان به عنوان دوست یاد میشود

مطمئن میشویم که حقیقی ست...

هرچند کنار هم نباشیم

هرچند صدای هم را هم نشنیده باشیم...

من برایش سلامتی وشادی آرزو دارم

هرکجا که باشد...

پس دوست من در دنیای مجازی...

دوستت دارم...